Een openhartig gesprek

Mijn zoon van 12 verheugt zich al maanden op de komst van zijn kleine zusje. Hij telt letterlijk de dagen af tot de uitgerekende bevallingsdatum en hoopt stiekem dat de baby wordt geboren op zijn verjaardag. Het boek over babyverzorging dat ik jaren geleden heb gekocht toen ik zwanger was van hem, heeft hij uitvoerig bestudeerd ter voorbereiding. Hij is volledig op de hoogte van alle verzorgingsrituelen, van het baden tot het verschonen van de luiers. En hij weet precies hoe hij het flesje moet geven. Het was dan ook nogal teleurstellend voor hem om te horen dat zijn zusje de eerste 4 weken na de geboorte niet uit het flesje zal drinken. Tijdens de zwangerschapscursus hebben we namelijk geleerd dat pasgeboren baby’s de borst gaan weigeren als ze te snel gewend raken aan het flesje.

We hadden van tevoren al met mijn zoon besproken dat een van onze vrienden bij hem blijft wanneer de bevalling begint en wij naar het ziekenhuis gaan. We hebben hem verteld dat als de bevalling ’s nachts begint, we hem gelijk wakker maken en hij de volgende ochtend niet naar school toe hoeft. We hebben hem verteld dat er in de eerste week na de geboorte een kraamverzorgster in huis komt, die in de gaten houdt of alles goed gaat met de baby en met mij. We hebben hem ook verteld dat de baby in de eerste weken nog geen hele nachten doorslaapt en wij dus ook vaak ’s nachts wakker zullen zijn. En dat we vanaf het moment van de geboorte onze aandacht zullen moeten verdelen, maar we hem waar mogelijk bij de verzorging van zijn zusje willen betrekken. Dit alles om hem voor te bereiden op wat er gaat veranderen wanneer het kindje eenmaal geboren is. Dat begreep hij allemaal wel, maar hij had toch nog een aantal vragen. Want hoe zit het nou met de bevalling zelf?

Hoe weet je dat de bevalling is begonnen? Wat gebeurt er wanneer mama weeën krijgt? Wanneer komt de verloskundige? En wat moet ik in de tussentijd doen? Kan ik mama ergens mee helpen of moet ik stil in een hoekje blijven zitten en wat tv gaan kijken? Dat waren dan de praktische vragen. Vervolgens kwamen de onvermijdelijke vragen over hoe zo’n bevalling nou eigenlijk in z’n werk gaat. Doet het niet heel veel pijn als de baarmoeder zich gaat openen? Is een opening van 10 cm niet erg klein om een volgroeid babylijfje doorheen te persen? Gaat dat niet scheuren dan? En wat nou als de baby er niet vanzelf uit komt? Alle pijnlijke details, van het inknippen tot het hechten, de tang, de vacuümpomp en de keizersnede kwamen aan bod. Ook het genezingsproces na de bevalling werd uitgebreid besproken: van pijn bij het zitten en pijn bij het plassen tot bloedverlies en complicaties zoals inwendige ontstekingen.

‘Mama, ik heb echt medelijden met je!’ Met die welgemeende woorden sloot zoonlief tevreden het gesprek af want al zijn vragen waren beantwoord. En mama bleef achter met de spookbeelden in haar hoofd en deed ’s nachts geen oog dicht.

Lees meer:
De laatste loodjes
Angst en twijfels
De laatste dingen regelen