TrotseMoeders: magazine voor moeders door moeders Een site door moeders, voor (bijna) moeders. Wij delen onze ervaringen!
Een jaar geleden hield ik Sterre voor het eerst in mijn armen. Vol verwondering en vertedering, maar vooral ook nieuwsgierig om eindelijk kennis te maken met dat kleine wezentje dat negen maanden in mijn buik had geleefd. Wat voor iemand is nou die kleine Sterre? In het afgelopen jaar hebben we ontdekt dat Sterre een vrolijk, energiek en temperamentvol dametje is met een sterke eigen wil. De bijbehorende gebruiksaanwijzing moeten we zo’n beetje dagelijks bijstellen: zodra je doorhebt hoe iets werkt is het achterhaald, want dan heeft Sterre alweer een nieuwe manier ontdekt om onze creativiteit op de proef te stellen.
Vooral het eten is tegenwoordig een bron van creatieve inspiratie. At Sterre voorheen binnen drie minuten haar bordje leeg, momenteel vertrouwt ze haar eten liever toe aan het meubilair, de vloerbedekking en mama’s kleding. Zo’n beetje al het voedsel dat niet gepureerd is wordt zonder pardon uitgespuugd en door de kamer gegooid. Kauwen is natuurlijk ook niet fijn wanneer je tandjes doorkomen. Bijten des te meer, getuige de tandafdrukken die ze achterlaat op alles wat ze maar in haar mond kan stoppen. Sinds ze kan lopen, vindt Sterre eten sowieso niet interessant meer. Ze moet zich nog wel vasthouden aan de rand van de stoel want helemaal los durft ze nog niet. Maar volgens mij zal het niet lang meer duren voordat ze als loslopend wild door het huis stiert. Braaf stilzitten tot het bordje leeg is, dat is er in ieder geval niet meer bij. Tegenwoordig leg ik haar stukjes brood op ooghoogte neer, verspreid over haar wandelroute. Wanneer ze onderweg zo’n stukje brood tegenkomt, stopt ze deze achteloos in haar mond en beweegt in opperste concentratie voort. Zij blij, mama ook blij.
Pas geleden zijn we voor het eerst naar het zwembad geweest. Het eerste half uur in het kikkerbad klampte ze zich angstvallig aan me vast en nam vanuit mijn armen de hele omgeving in zich op. Toen ze zichzelf ervan had overtuigd dat het veilig was, kroop ze op handen en knieën het hele bad door en spetterde in het rond dat het een lieve lust was. Operatie zwembad geslaagd. Toen ze echter de volgende avond in bad moest, gilde ze moord en brand en klampte zich aan papa vast alsof haar leven ervan af hing. Wat we ook probeerden, we kregen haar niet het badje in. Verbaasd vroegen we ons af of ze misschien het zwembad toch zo eng had gevonden dat ze nu niet meer in bad durfde. De volgende avond wilde ze in eerste instantie ook niet in bad en ik vreesde al dat ze spontaan een waterfobie had ontwikkeld. Toen besloot Sterre van het ene op het andere moment dat haar angst ongegrond was en ging kalm en onverstoorbaar in het water zitten spelen alsof er niets was gebeurd. Een prachtig voorbeeld van hoe flexibel kinderen eigenlijk zijn. Het gemak waarmee ze zich over dingen heen zetten waarvan ze toch wel even heel bang, boos of verdrietig zijn geweest, daar kunnen wij als volwassenen nog wat van leren.
Lieve Sterre, gefeliciteerd met je eerste verjaardag. Ik hoop nog vele jaren intens van je te mogen genieten. Kus, mama.
